OPEN HOF
CANTORIJ ZINGT IN WESTERKERK
Op zondag 13
mei heeft de Open Hof cantorij haar medewerking verleend aan een dienst in de Westerkerk op Terschelling. De cantorij was daar ivm een koorweekend.
Onderstaand
verslag is van Jan van der Zee, inwoner van West-Terschelling.
Het verslag heeft hij geplaatst op een Yahoo-groep over Terschelling.
“Een heel ander
onderwerp ditmaal, maar heeft wel met Terschelling te maken.
Het gaat om een
lied wat vertaald is in het West Terschellinger dialect door Piet Kaspers,
Op een oud
Noordse melodie.
|
ZONDAG 13 MEI IN DE WESTERKERK |
ONDER LEIDING
VAN DIRIGENT WILLEM BLONK |
|
|
ZONGEN LEDEN VAN DE OPEN HOF CANTORIJ UIT OMMOORD BIJ ROTTERDAM |
VERSCHILLENDE
LIEDEREN ZOALS “IN
DE VEELHEID DER GELUIDEN” |
|
|
GEVOLGD DOOR
HET KYRIE EN HET GLORIA |
EN PSALM 118
MET ORGANIST PIET STOBBE |
|
EN NA HET ZINGEN
VAN “ LIED AAN HET LICHT” KWAM DE PREEK DOOR DE OP TERSCHELLING
GEBOREN VOORGANGER JAN
SMIT |
|
|
|
NA HET “
EVANGELIEMOTET” EN GEZANG 446 ZONG DE
CANTORIJ “DOORBREEK ONZE MUREN” |
NA DE ZEGEN KWAM EEN
HOMMAGE AAN SCHYLGE
! |
|
|
|
|
|
|
IK FIEL DE WYN FAN GOD FANDEI
Ik fiel de wyn fan God fandei, fandei hys’j ik ’t seil.
’t Is stikken stug en swier fan ’t schoem, mar ’t geet omheag for heil.
Want Christus self as
stille gast, steet nest my oan ‘t roer,
Op syn bevel doer’k
ut te gean, Hy bringt my feilig oer.
De trinnen dy ik gűllet ha, bin trog Gods wyn wer schien.
Ik tink net mear oan wat ‘k dirfor oân fouten nog hab dięn.
Mar mei een nye libbensmoed, nom ik een fest beslűt,
Ik fiel de wyn fan God fandei, en ‘k syl de haven ut.
O, lit my net ferjitte Heer, wat waarst tog jeaf fan toân.
Tog kreegst fan falske minsken, de stiekels op dien kroan.
Een wyse loâds as ik ’t waag, om wer nei see te gean,
Dan fiel ik wer de wyn fan God, want Dň bluest nest my stean.
---------------------
IN EEN WOORD PRACHTIG !
GEESTELIJKE LIEDEREN IN
HET SCHYLGERS GEZONGEN !
DAT ZOU WEL MEER GEDAAN
MOGEN WORDEN !
Vertaling:
- Ik voel de winden
Gods vandaag
Vandaag
hijs ik het zeil.
Gehavend is ’t en zwaar van schuim,
Maar ‘k hijs ’t en hoop op
heil !
Want Christus zelf, als stille gast
Reist in mijn scheepje mee.
Op Zijn bevel durf ‘k uit te gaan
Op wilde, hoge zee.
- De tranen, die ik
heb geweend,
Zijn door Gods wind gedroogd;
Ik denk niet meer aan wat voorheen
Vergeefs ik heb gepoogd.
Maar met vernieuwde levensmoed
Neem ik een vast besluit:
Ik voel de winden Gods vandaag
En zeil de haven uit !
- O, laat mij nooit
vergeten, Heer,
Hoe Gij Uw liefde toont.
Doe mij bedenken, hoe Gij wreed
Met doornen werd gekroond.
En, wijze loods, als ik het waag
En weer mijn zeilen hijs,
Nu voel de winden Gods vandaag
Leidt Gij mij op mijn reis !
j.vander.zee@hetnet.nl
http://janvanderzeeterschelling.nl